H Αργυρώ Γιαννουδάκη με αφορμή το θετικό δείγμα της Πηγής Δεβετζή, γράφει τι την ενοχλεί περισσότερο με την ντόπα... "Ποτέ δεν είναι αργά για ένα θετικό δείγμα!"

 

 

Κυρίως το γεγονός ότι δεν κάνουν όλοι! Κάποιοι κατ' επιλογήν και άλλοι γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Συνεπώς αυτοί που κάνουν χρήση απαγορευμένων ουσιών «κλέβουν» εκείνους που δεν ντοπάρονται. Τους κλέβουν τη δόξα, το χρήμα και τα όποια προνόμια έχουν στη χώρα τους.

Όσο ετεροχρονισμένα λοιπόν κι αν αποκαλύπτεται μία κλεψιά έχει νόημα. Νόημα δεν βγάζω από την αντίδραση ακόμη και εν ενεργεία αθλητών που αγανακτούν από την καθυστέρηση ανίχνευσης του θετικού δείγματος της Δεβετζή, επειδή λέει στοχοποιούν την Ελλάδα. Δεν μας πειράζει που «έκλεψε», μας πειράζει που το μάθαμε. Μας πειράζει που χάλασε το παραμύθι με το ελληνικό DNA και την ελληνική ψυχή...

Η κυρία Δεβετζή εμφανίστηκε ενοχλημένη στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί της χθες (ημέρα δημοσιοποίησης του θέματος από τον ΣΕΓΑΣ) παίζοντας το ανήξερη, την στιγμή που έχει δηλώσει στην ΙAAF ότι παραιτείται από την διαδικασία εξέτασης του δεύτερου δείγματος, δηλαδή σιωπηρά αποδέχτηκε ότι είχε κάνει χρήση απαγορευμένης ουσίας. 

Υπάρχει μερίδα ανθρώπων που ισχυρίζεται ότι η «βιομηχανία» του αντιντόπινγκ έχει κάνει ζημιά σε ορισμένα αθλήματα, όπως: τον στίβο, την άρση βαρών, την ποδηλασία και την κολύμβηση. Ισχύει ότι κατά καιρούς αυτά τα αθλήματα έχουν υποστεί τεράστιο πλήγμα, αλλά αυτό είναι συνέπεια του γεγονότος, ότι η βιομηχανία του ντόπινγκ στρέφεται πρώτα σε αυτά τα αθλήματα, γιατί είναι τα δημοφιλέστερα των ερασιτεχνικών.

Το επιχείρημα δε της στοχοποίησης της Ελλάδας, μόνο γέλιο προκαλεί την στιγμή που ολόκληρη ρωσική ομοσπονδία στίβου αποκλείστηκε προ ημερών από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού  μέχρι νεοτέρας, ενώ οι ισχυρές χώρες δεν έχουν διστάσει να αποκαθηλώσουν αθλητές «φαινόμενα» όπως ο Μπεν Τζόνσον, η Μάριον Τζόουνς (η οποία εξέτισε μάλιστα και ποινή φυλάκισης), ο επτάκις νικητής του Γύρου Γαλλίας, Λανς Άρμοστρονγκ, των οποίων μάλιστα ακυρώθηκαν όλες οι επιτυχίες και έχασαν χορηγίες εκατομμυρίων δολαρίων. 

Η λογική του να ψάχνεις άλλοθι όταν έχεις παραβεί έναν κανόνα είναι θλιβερό ελληνικό φαινόμενο, το οποίο αντί να εξαλείφεται βλέπεις να συνεχίζεται εις τους αιώνας των αιώνων. Ο αθλητισμός εξακολουθεί κατά πως φαίνεται να είναι μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας των προηγούμενων δεκαετιών. Της αρπαχτής, της κονόμας και του εφέ.  

Ο φίλαθλος κόσμος ξετρελαίνεται με κάθε μεγάλη επίδοση και εκστασιάζεται με κάθε νέο παγκόσμιο ρεκόρ, η αξία του αθλητή εκτοξεύεται, από τη μία στιγμή στην άλλη γίνεται μύθος, γράφει ιστορία!

Ο Κώστας Κεντέρης μέχρι και πλοίο είδε να βαπτίζεται με το επώνυμο του. Τόσο ο ίδιος όσο και η Κατερίνα Θάνου δεν έχασαν κανένα από τα προνόμια που είχαν κερδίσει αφού ποτέ δεν βρέθηκαν θετικοί, μιας και απλώς είχαν αρνηθεί να δώσουν δείγμα.

 

Τι σχέση έχει όμως το ντόπινγκ με την έννοια του αθλητισμού, του ευ αγωνίζεσθε και της ευγενούς άμιλλας. Η απάντηση είναι ξεκάθαρα καμία! Από την πλευρά μου μένω να πιστεύω εξ ορισμού ότι οι αθλητές είναι καθαροί, έως ότου πιαστούν, σεβόμενη το τεκμήριο της αθωότητας. Μπορεί για κάποιους να υποπτεύομαι και να υποθέτω, όμως το κρατώ για τον εαυτό μου.

Αρνούμαι να δεχτώ ότι υπηρετώ ως δημοσιογράφος έναν αθλητισμό που βασίζεται στο: «ο θάνατος σου η ζωή μου», στο οποίο μακροπρόθεσμα συχνά οι όροι αντιστρέφονται, αφού μπορεί κάποιος να επιλέγει να χάνει μετάλλια, διακρίσεις και δόξα, αλλά συνεχίζει να κάνει αυτό που αγαπά μέχρι τα βαθιά γεράματα. Αντιθέτως, δεν είναι καθόλου σπάνιες οι περιπτώσεις αθλητών που έχουν φύγει αιφνίδια από τη ζωή. Τη διετία 2003-2004 και πιο συγκεκριμένα σε διάστημα 13 μηνών έχασαν τη ζωή τους επτά Ευρωπαίοι ποδηλάτες, ο νεότερος ήταν 16 ετών και ο γηραιότερος 35. Οι δύο είχαν αποσυρθεί, δύο πέθαναν στον ύπνο τους, ο ένας στη διάρκεια του αγώνα, ο άλλος φεύγοντας από τον οδοντίατρο. 

Ποτέ δεν είναι αργά να εντοπίζεται ένας αθλητής που έχει με δόλιο τρόπο κατακτήσει τη νίκη, διότι αυτόματα γίνεται παράδειγμα προς αποφυγήν. Είναι παράδειγμα ανθρώπου που δεν σέβεται τους κανόνες, που χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα για να πετύχει εις βάρος των συναθλητών του και ανόητου φαιδρού χαρακτήρα που δεν αγαπά τον αθλητισμό, αλλά βάζει πάνω από την υγεία το χρήμα και τη δόξα. Ποιος θέλει τέτοια πρότυπα για τη νεολαία αλήθεια;

Πέρα από το unfair του ντόπινγκ μεταξύ αθλητών είναι και κάτι ακόμη, το οποίο το κάνει ακόμα πιο απωθητικό στα μάτια μου. Και αυτό δεν είναι άλλο από το πέπλο υποκρισίας που το καλύπτει. 

O κόσμος, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι λατρεύουν την ντόπα.  Ο κόσμος είτε γιατί αδημονεί να διασκεδάσει για το νέο ρεκόρ, είτε για να γκρεμίσει το είδωλο που ο ίδιος έχτισε.  Οι πολιτικοί γιατί από τη μία φωτογραφίζονται χαμογελαστοί με το επίκεντρο της δημοσιότητας και από την άλλη με την ίδια θέρμη είναι έτοιμοι να το καταδικάσουν. 

Και το παζλ συμπληρώνεται από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι γράφουν γι αυτό που «πουλάει». Είτε για τον αθλητή που εμφανίζεται ως υπεράνθρωπος, είτε για την ανίχνευση θετικού δείγματος, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις δημιουργεί το ίδιο κύμα αντιδράσεων με μία σπουδαία νίκη.

Κλείνοντας μένω στη ζημιά που υπέστησαν οι τίμιοι αθλητές που είδαν προσπάθειες μίας ζωής να πηγαίνουν στράφι χάνοντας όλα τα προνόμια. Ο υγιής ερασιτεχνικός αθλητισμός έμεινε χωρίς κίνητρα από τη μία στιγμή στην άλλη. Με την ίδια ευκολία που η πολιτεία χρηματοδοτούσε το ντόπινγκ, με την ίδια ακριβώς τα έκοψε όλα, γιατί απλά σε εκείνη την χρονική περίοδο έκρινε ότι δεν την ενδιέφερε, ότι δεν είχε κάτι να κερδίσει. Η επένδυση στον «βρώμικο» αθλητισμό τέλειωσε το 2004 μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες...