Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ελπίζω ότι θα μιλήσουν για τους ήρωες του Αλβανικού μετώπου και θα θυμηθούν να μιλήσουν και για τους αναπήρους του.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ελπίζω ότι θα μιλήσουν για τους ήρωες του Αλβανικού μετώπου και θα θυμηθούν να μιλήσουν και για τους αναπήρους του.
Αυτούς που κατέβηκαν με ένα ποδάρι από τα αλβανικά βουνά στις πόλεις.
Αυτούς που πέθαιναν αβοήθητοι στα πεζοδρόμια από τη πείνα.
Αυτούς,τέλος, που το Νοέμβρη του 43 μάζεψαν σε ένα πογκρόμ, άγνωστο σε πολλούς, από τα νοσοκομεία. 15 χιλιάδες ανάπηρους που συμμετείχαν στην Αντίσταση, τους φόρτωσαν άρον άρον σε αυτοκίνητα και τους παρέδωσαν στους Γερμανούς, στις φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα ώστε πολλοί από αυτούς να εκτελεστούν αργότερα

Κάτι έγραψε κι ο Σεφέρης γι αυτούς
"Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης
που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας∙ «Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε στα σκοτεινά προχωρούμε...»
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.".

Ζήτω η Ελλάδα