Όχι ΕΓΩ ..... ο ΑΛΛΟΣ τάφαγε. Μήπως είσαι ο ΑΛΛΟΣ;

Δεν τα φάγαμε μαζί. Ο ΑΛΛΟΣ τα έφαγε.

Ο άλλος έφερνε λαθραία μετανάστες και τους έβαζε να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί στα χωράφια του.

Ο άλλος καταχράσθηκε χρήματα των δημόσιων ταμείων.

Ο άλλος διορίσθηκε με πλαστά πτυχία.

Ο άλλος δε είχε δηλώσει τον θάνατο της μητέρας του για να παίρνει την σύνταξή της.

Ο άλλος έχτισε παράνομα σε δασική έκταση.

Ο άλλος έκαιγε δάση και πούλαγε οικόπεδα.

Ο άλλος έπαιρνε επίδομα τοκετού χωρίς να είναι κάν γκαστρωμένος.

Ο άλλος έπαιρνε σύνταξη αναπηρίας χωρίς να έχει γρατζουνιά.

Ο άλλος έπαιρνε επίδομα για αγρανάπαυση και καλιεργούσε παράνομα κάνοντας εξαγωγές.

Ο άλλος έπαιρνε επιδοτήσεις για πρόβατα και ελιές που δεν είχε ποτέ.

Ο άλλος έπαιρνε δάνεια για να ζεί χλιδάτα.

Ο άλλος συνταγογραφούσε ανεξέλεγκτα.

Ο άλλος έπαιρνε μισθό από το δημόσιο και δεν τον ξέρανε ούτε φατσικώς.

Ο άλλος δεν δήλωνε τα πραγματικά του εισοδήματα.

Ο άλλος έπαιρνε φακελάκι για να χειρουργήσει.

Ο άλλος εκβίαζε για παίρνει επιδόματα και αυξήσεις.

Ο άλλος έκτιζε βίλα και δήλωνε αναψυκτήριο ή παράγκα.

Ο άλλος έβγαινε στην σύνταξη από τα σαράντα.

Ο άλλος έπαιρνε μαύρα και δεν τα δήλωνε.

Ο άλλος έπαιρνε φακελάκι για να μην σου βάλει πρόστιμο στην επιχείρηση.

Ο άλλος σιγοντάριζε τους μαθητές να κάνουν καταλήψεις για να κάθεται.

Ο άλλος έκανε ιδιαίτερα ενώ στην τάξη του πετούσε αετό.

Και μετά μας φταίνε η Μέρκελ, ο Ολάντ, οι Δανειστές και ο κακός μας ο φλάρος.

Αλέξανδρος Γαβριηλίδης

Δεν αλλάζει τίποτα σ’ αυτόν τον τόπο: Πλαστογράφος ζητά επαναπρόσληψη!

Μια απίστευτη ιστορία για το ελληνικο δημόσιο αποκαλύπτει στην εφημερίδα Εθνος (www.ethnos.gr) ο γενικός επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης, Λ. Ρακιντζή.

Ελληνας πολίτης, αποπέμφθηκε από το Δημόσιο λόγω πλαστού πιστοποιητικού σπουδών και με επιστολή του στον γενικό επιθεωρητή παραδέχεται την πλαστογραφία και ζητά την επαναπρόσληψή του γιατί -όπως υποστηρίζει- το απολυτήριο λυκείου δεν είναι απαραίτητο για την ειδικότητα του… οδηγού.

Ο 60χρονος Ε.Σ. απέστειλε επιστολή-καταγγελία στον Λ. Ρακιντζή ζητώντας τη βοήθεια του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για να αποκατασταθεί η αδικία της… απόλυσής του.

Οπως περιγράφει στην επιστολή, το 2004 συμμετείχε σε διαγωνισμό δήμου της Αττικής ο οποίος ζητούσε 22 οδηγούς λεωφορείων και όπου εκτός της εμπειρίας απαιτούνταν και απολυτήριο λυκείου.

«Επειδή εγώ δεν κατείχα τέτοιον τίτλο και λόγω του ότι θεώρησα άδικο, για μια τέτοια θέση ευθύνης, οδηγός λεωφορείων γαρ, όπου η ίδια η θέση απαιτούσε αυξημένα προσόντα που αφορούσαν αυτήν την ίδια την οδήγηση, με μεταφορά ανθρώπων και όχι αντικειμένων και θα έπρεπε κατ’ εμέ σαν πρώτο και κύριο προσόν να είναι η εμπειρία και όχι ένας τίτλος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εγώ διέθετα αυξημένη εμπειρία, αλλά και γνωρίζοντας επίσης ότι η άιτησή μου δεν θα ήταν ανάμεσα στους επιτυχόντες λόγω μη ύπαρξης αυτού του τίτλου, θεώρησα ότι έπρεπε να προβάλω κατά κάποιο τρόπο, αυτήν μου την αντίρρηση… κατέθεσα μία φωτοτυπία ενός παραποιημένου τίτλου που όμως ούτε πρωτότυπος ήταν ούτε και επικυρωμένος, βέβαιος ότι θα τεθώ εκτός διαδικασίας…» αναφέρει σε μακροσκελέστατη πρόταση της επιστολής.

Ευθύνες
Υστερα από δύο χρόνια τον ειδοποιούν ότι «πέρασε» στον διαγωνισμό και τον καλούν να αναλάβει υπηρεσία.

«Αποδέχτηκα τον διορισμό, έχοντας ξεχάσει, αφού είχαν περάσει ήδη δύο έτη, την ύπαρξη του παραποιημένου και μη επικυρωμένου δικαιολογητικού που ούτως ή άλλως δεν θα έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψη» αναφέρει ο Ε.Σ. ρίχνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ την ευθύνη στις υπηρεσίες για την αποδοχή του πλαστού εγγράφου.

Κατηγορεί δε τις υπηρεσίες ότι έπειτα από καιρό πραγματοποίησαν έλεγχο στη σχολική μονάδα από την οποία δήλωσε ότι αποφοίτησε. «…εάν είχε τεθεί η αίτησή μου εκτός διαδικασίας» αναφέρει στο σκεπτικό του ο πρώην δημοτικός υπάλληλος, «όπως έπρεπε να είχε γίνει, αφού το το συγκεκριμένο έγγραφο δεν ήταν επικυρωμένο, δεν θα υφίστατο το αδίκημα της πλαστογραφίας που στο μεταξύ και εάν υφίστατο, θα είχε παραγραφεί λόγω παρέλευσης μεγάλου χρονικού ορίου».

Γιατί δεν πρόκειται δεν πρόκειται να ξαναδούμε άσπρη μέρα σε αυτό τον τόπο.

 

Η Κύπρος σε τρία χρόνια βγήκε με επιτυχία στς αγορές και οδεύει στην έξοδο από το μνημόνιο. Το ίδιο και οι υπόλοιποι. Πλήν του μονίμως αναξιοπαθούντος ασθενούς της Ελλάδος. 

Δύο σημαντικοί λόγοι που συνέτειναν στην επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος της Κύπρου. Η αποφασιστικότητα όλως των πολιτικών δυνάμεων μαζί και η άριστη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και ιδιωτικού τομέα. Όχι ότι οι προσπάθειες της Κύπρου ήταν αναίμακτες. Αντίθετα χύθηκε αρκετό αίμα για να ελπίζουν σήμερα σε μία νέα ανοδική πορεία προς την ευημερία.

Η Ελλάδα επτά χρόνια τώρα και από το κακό στο χειρότερο. Η μία ανίκανη κυβέρνηση δίνει την σκυτάλη στην επόμενη ανικανότερη. Η μόνη επιχειρηματολογία μας; "οι ξένοι μας φοβούνται", "αν πάθουμε εμείς κακό θα πάθει και η Ευρώπη", "δώστε μας λεφτά γιατί θα κλείσουν οι Τράπεζες και θα χάσετε τα λεφτά σας" και ένα σωρό άλλες παρόμοιες αηδίες.

Άκουγα σήμερα τον λαλίστατο κρατικοδίαιτο κ. Παπαδημούλη που κατοικοεδρεύει πλέον στας Βρυξέλλας (για δεύτερη φορά νομίζω λόγω τεράστιας επιτυχίας της πρώτης) στον ΣΚΑΙ σχετικά με την κατάσταση σήμερα.

Ο άνθρωπος είναι τελείως αλλού για αλλού. Λίγο πολύ ξανασέρβιρε την ίδια καραμέλα. "Το Βερολίνο έχει ανάγκη την Ελλάδα για το μεταναστευτικό και έτσι θα μπορέσουμε να χαλαρώσουμε την δημοσιονομική πολιτική" η οποία προσέγγιση βεβαίως και για να είμαστε ειλικρινείς είναι η γενική προσσέγγιση όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα αλλά και του λαού μας γενικότερα. "Πως θα αποφύγουμε να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε"

Ναι να χαλαρώσουμε κ. Παπαδημούλη, για να διορίσετε και τις υπόλοιπες καθαρίστριες στον Άρειο Πάγο αυτή την φορά όμως. Να δοθεί μιά ανάσα χρόνου ώστε να πάρει καμιά δεκαριά δημόσια έργα ακόμα ο Φλαμπουράρης, να κανονίσει παράλληλα και ότι εκκρεμμότητες έχει με πισίνες, νερά, εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, συνταξιοφοτικά κλπ. Να διορίσετε την Περιστέρα στην Αθήνα τώρα για να μην πηγαινοέρχεται άδικα το κορίτσι στην Καρδίτσα. Να βολευτούν η κυρα Τασία και οι υπόλοιποι με τα κονδύλια της ΕΕ για τις ΜΚΟ τους. Να βγάλει και υπόλοιπα χρήματά της η μάνα της Βαλαβάνη. Να έχει λίγο παραπάνω χρόνο ο Σταθάκης μήπως και θυμηθεί κάνα άλλο ξεχασμένο εκατομμύριο. Να τακτοποιηθεί ο Μητρόπουλος με το άλλο εκατομμύριο. Να υπογράψει καμιά σύμβαση ακόμα ο Καμμένος για εξοπλιστικά και η Δούρου με την SIEMENS. Και πολλά άλλα

Με τέτοιες λογικές και προσεγγίσεις δεν θα λυθούν ποτέ, μα ποτέ, τα προβλήματα της Ελλάδος. Αντίθετα θα πολλαπλασιάζοντα με μαθηματική ακρίβεια. Η χώρα μας πλέον βρίσκεται σε περιδύνηση και ελεύθερη πτώση και οι ηθύνοντες περί άλλα τυρβάζουν.

Κανένας δε έθιξε ποτέ και ούτε πρόκειται να θίξει τους διάφορους Φωτόπουλους, Λουράντους, ΓΕΣΕΕδες, συνδικαλισταράδες, απατεώνες  περί τις κυβερνήσεις, διότι και αυτοί λειτουργούν με την λογική του ξεφτυλισμένου εκβιασμού του κακομοίρη μοναχοφάη. "Αφού με διόρισες στην ΔΕΗ ο διακόπτης είναι δικός μου και τον κλείνω όποτε θέλω", "Κείνω τα φαρμακεία για αόριστο χρόνο", "κάνω τα φαρμακεία εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ", "κάτω τα χέρια από τους γιατρούς" , "μη τολμήσετε να πειράξετε τα ταξί θα χυθεί αίμα" ............. και χιλιάδες άλλα παρόμοια.

Κάποιοι κλάψανε πικρά τα τελευταία πέντε χρόνια, κάποιοι άρχισαν να κλαίνε πρόσφατα ενώ οι υπόλοιποι θα αρχίσουν να κλαίνε πολύ σύντομα, μα πολύ σύντομα να είστε απολύτως σίγουροι. Είναι όμως αργά για δάκρυα Στέλλες τώρα ψηφίσατε και αυτός ο λεκές που βάλατε στο πέτο σας, ή καλύτερα ο μπελάς που βάλατε στον σβέρκο σας, δεν θα φύγει τόσο εύκολα. Θα την λουστούμε, δυστυχώς όλοι, αυτή την θαυματουργή κυβέρνηση της αριστεράς και θα το πιούμε το ποτήρι μέχρι τον πάτο για αρκετά χρόνια ακόμα, μην πω δεκαετίες.

Μην τρέφετε φρούδες ελπίδες

Αλέξανδρος Γαβριηλίδης

       Ταξχος (ΕΑ)

Πόσες ομοιότητες να αντέξω ο έρμος;

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ελπίζω ότι θα μιλήσουν για τους ήρωες του Αλβανικού μετώπου και θα θυμηθούν να μιλήσουν και για τους αναπήρους του.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ελπίζω ότι θα μιλήσουν για τους ήρωες του Αλβανικού μετώπου και θα θυμηθούν να μιλήσουν και για τους αναπήρους του.
Αυτούς που κατέβηκαν με ένα ποδάρι από τα αλβανικά βουνά στις πόλεις.
Αυτούς που πέθαιναν αβοήθητοι στα πεζοδρόμια από τη πείνα.
Αυτούς,τέλος, που το Νοέμβρη του 43 μάζεψαν σε ένα πογκρόμ, άγνωστο σε πολλούς, από τα νοσοκομεία. 15 χιλιάδες ανάπηρους που συμμετείχαν στην Αντίσταση, τους φόρτωσαν άρον άρον σε αυτοκίνητα και τους παρέδωσαν στους Γερμανούς, στις φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα ώστε πολλοί από αυτούς να εκτελεστούν αργότερα

Κάτι έγραψε κι ο Σεφέρης γι αυτούς
"Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης
που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας∙ «Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε στα σκοτεινά προχωρούμε...»
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.".

Ζήτω η Ελλάδα

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. Ας γίνουμε πρώτα Έλληνες κ΄ύστερα όλοι μιά γροθιά.

Ζηλεύω στην κατάντια μου.

Ζηλεύω όσους είχανε ηγέτη τον Μέγα Αλέξανδρο που κατέκτησε τον μισό πλανήτη και θα κατακτούσε και τον άλλο μισό αν δεν πέθαινε 33 ετών. Οπότε δικαιώς σήμερα οι Σκοπιανοί θα λέγανε ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλέξάνδρου μιας και ο πλανήτης γη θα λεγότανε πλέον Μακεδονία.

Ζηλεύω τους Γερμανούς που είχανε ηγέτη τον Χίτλερ και εξάπλωσε την Γερμανία μέχρι την Αφρική.

Ζηλεύω τον Στάλιν που πάλεψε για μιά Σοβιετική Ένωση δυνατή.

Ζηλεύω τον Γκάντι που ένωσε όλους τους Ινδούς και σήμερα είναι μία ραγδαία αναδυόμενη οικονομία.

Ζηλεύω τους Αμερικανούς που μέσα σε 210 χρόνια γίνανε η ισχυρότερη δύναμη του πλανήτη.

Ζηλεύω  το Ισραήλ που δημιούργησε ένα τόσο δα κράτος αλλά με τεράστια δύναμη και επιρροή.

Ζηλεύω τους Παλαιστήνιους που μάχονται για την ελευθερία τους και την δημιουργία του Παλαιστηνιακού κράτους.

Ζηλεύω την Μέρκελ και τον Σόϊμπλε που δουλεύουν για το κέρδος της Γερμανίας.

Γενικά ζηλεύω γιατί εμένα μου λείπουν. Μου λείπουν η περηφάνεια, η αισιοδοξία, η αξιοπρέπεια, η λεβεντιά, η αίσθηση του νικητή, το αίσθημα της ασφάλειας.

Βέβαια τι να ζηλέψω από σένα έλληνα πολιτικέ ηγέτη του κώλου; Είδα και την τελευταία φωτογραφία σου με τους ηγέτες της Ευρώπης. Στην γωνία, με τη μαγκιά χωρίς γραβάτα και τα χέρια στις τσέπες, και κάτι μούτρα να σε κοιτάνε όλοι σαν το σκατό που είναι κολλημένο στα πλακάκια της τουαλέτας. Ταπεινώνεσαι παντού ηγέτη του κώλου και κοκορεύεσαι στο πόπολο ότι είναι μάγκας. Ξεφτυλίζεσαι γιατί είσαι τενεκές ξεγάνωτος  και σε δουλεύουν όλοι στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί στην χειρότερη σου βάζουν στην τσέπη μερικές πενταροδεκάρες (ίσαμε τριάντα αργύρια) και τους πουλάς μέχρι και την μάνα σου.

Πως να αισθανθώ περήφανος με σένα βρε κοπριά; Επειδή δεν φοράς γραβάτα; Επειδή βάζεις τα χέρια στην τσέπη σαν τον πρώτο πεζούλα που λέει και ένας φίλος; Επειδή ξεφτυλίζεσαι και ξεφτυλίζεις και μένα; Επειδή κατάντησες καρπαζοεισπράκτορας της υφηλίου και ενώ σε φτίνουν παριστάνεις ότι βρέχει; Επειδή συναλλάσεσαι με ηγέτες δυνάμεων και υπερδυνάμεων και συμπεριφέρεσαι λες και πήγες την Περιστέρα στο σουβλατζίδικο της Πανόρμου και συζητάς με τον ντελιβερά; Επειδή τα εκατομμύρια τρέχουν στις αριστερές τσέπες σας σαν βρόχινο νερό; Επειδή είστε τίμιοι και ηθικοί και αξιοπρεπείς; Ποιός ο Φλαμπουράρης; Η Βαλαβάνη; Ο Μητρόπουλος; Ο Κατρούγκαλος; Η κυρά Τασία με τις ΜΚΟ; Ο Σταθάκης; Ο Βούτσης; Ο Δραγασάκης;  Ο μέγας σκατοκουβάς ο Φίλης; Ο Τσαλακώτος; Ο Βαρουφάκης ο ξερόλας; 

Ποιός; Έναν πες μου μόνον έναν.

Για λύπηση είσαι και συ αλλά πιότερο εγώ για τόνους οίκτου. Έτσι καταντήσαμε για λύπηση. Γι’ αυτό ζηλεύω. Θάθελα να είχα ηγέτη έναν οποιονδήποτε από τους παραπάνω και να πέθαινα γι’ αυτόν. Η μοίρα όμως μούδωσε εσένα. Πόσο να λυπηθώ ακόμα τον εαυτό μου που σε πίστεψα, σε ψήφισα, σε επέλεξα και στήριξα τις ελπίδες μου σε σένα;

Πως να φανταστώ το μέγεθος της αλητείας και της ψευτιάς που σας διακατέχει;

Πόσο γύρτες και παρτάκιδες  μπορεί να είστε που δεν κατάφερα να αντιληφθώ εγκαίρως;

Φαντά σου όμως πόσο ηλίθιος είμαι για να πιστέψω ότι ένα τσούρμο άπλυτων κατσαπλιάδων θα ενδιαθαφερότανε για την Ελλάδα, τον εργαζόμενο, τον αγρότη τον συνταξιούχο.

Ένα τσούρμο πεινασμένων αρουραίων που το μόνο που κάνουν είναι να κονομάνε για την πάρτη τους και να οργανώνουν τους μικρούς στρατούς τους από επίλεκτα ανίκανους συνδικαλιστές, δημόσιους υπαλλήλους αλλά και λειτουργούς.

Αλέξανδρος