Εσένα ρωτάω αλήτη !!!!!!

Ναι εσένα λέω που ετοιμάζεσαι να κάνεις Πάσχα στην Αίγινα ή όπου αλλού με τον συρφετό των ηλιθίων που μας φόρτωσες.

Βέβαια άθεος δηλώνεις αλλά με τους παππάδες τρέχεις όλη μέρα. Ας κρατάμε και μία πισινή που ξέρεις τι γίνεται; Έτσι ;

Με τι μούτρα ρε γίδι, με τι ψυχή θα κάτσης στο Πασχαλινό τραπέσι με την πλουμιστή συμβία σου και θα περιδρομιάσεις την στιγμή που έφερες την απελπισία στην πλειονότητα των ελληνικών οικογενειών;

Με τι σθένος θα πεις Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη βρε άτιμε κλόουν της ανθρωπότητας όταν παιδάκια, γονείς, γερόντια νοικοκυραίοι μέχρι χθές, δεν έχουν ούτε ένα αυγό να βάλουν στο τραπέζι τους για να κάνουν ανάσταση;;

Όταν δεκάδες χιλιάδες προσφύγων πνίγηκαν και πνίγονται στο Αιγαίο, δεκάδες χιλιάδες πεινάνε στα στρατόπεδα συγγέντρωσης (γιατί περί αυτού πρόκειται) εξαιτίας της δικής σου πολιτικής και των γυμνοσαλιάγγων που μάζεψες για κυβέρνηση;

Κατάπτυστε αλήτη. Ρήμαξες και εξακολουθείς να ρημάζεις την ελλάδα και τους έλληνες. Το μόνο που μπορείς να επικαλεστείς είναι ότι σε ψήφισαν και δυστυχώς έτσι είναι.

Όμως ρε αλήτη δολοφόνε υποσχέσεων και ονείρων πες μου μία αλήθεια που είπες προεκλογικά. Πες μου μία υπόσχεση που τήρησες από αυτές που ούρλιαζες στα μπαλκόνια τα οποία αποδείχθηκαν Πατρινά τελικά.

Είσαι και θα είσαι κατάπτιστος, ένας φτηνός απατεώνας που κορόιδεψε ένα ολόκληρο λαό, ένας ελεεινός ψεύτης που υπέκλεψε την ψήφο πολλών ελλήνων για να καρπωθεί την εξουσία για την πάρτη του και μόνο. Ναι αλήτη μόνο παρτάκιας είσαι και τίποτα παραπάνω. Ένας μίζεροςε μικρός κατάπτυστος Σταλινίσκος του κώλου είσαι.

Μία μαϊμού που όσο πιο ψηλά ανεβαίνει τόσο φαίνεται ο γυμνός κατακκόκινος κώλος της, αυτό είσαι. 

Κρίμα μέρες που είναι η Ελλάδα μας να περνάει τόσο δύσκολα εξαιτίας της δίψας σου για εξουσία, ανίκανε αεριτζή. Και να άξιζες κάτι, πάει στο διάολο. Τενεκές ξεγάνωτος είσαι και ρεντίκολο ανά τον πλανήτη.

 Μας χόρτασες σκατά και συ και οι σύντροφοί σου. Ξεκουμπιστείτε λαμόγια .............

Δεν πίστευα ότι υπάρχει τόση αλητεία σε κάποιους ανθρώπους.

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση στο έθνος μας.

 

Γιατί προβάλλουν τον Καρατζαφέρη;

Του Γιάννη Παντελάκη

Η εποχή που τα πανίσχυρα δημοσιογραφικά συγκροτήματα ανέβαζαν ή κατέβαζαν κυβερνήσεις έχει περάσει και είναι χωρίς επιστροφή. Στην πλειονότητά τους τα άλλοτε ισχυρά ΜΜΕ είναι απαξιωμένα σε μεγάλα τμήματα της κοινής γνώμης. Ωστόσο, ακόμα διατηρούν μια μικρή έστω επιρροή. Ικανή να σπρώξει ένα κόμμα να μπει στη Βουλή, να το απενοχοποιήσει, ή να το «νομιμοποιήσει» πολιτικά ως μια αξιοσημείωτη παρουσία του δημόσιου βίου. Με δυο λόγια, αν επιδιώξουν να βοηθήσουν έναν πολιτικό ή έναν πολιτικό φορέα, κάτι θα καταφέρουν. Σ' αυτήν τη χρονική περίοδο, αυτό που κάποια Μέσα επιδιώκουν είναι να προβάλλουν το νέο ακροδεξιό μόρφωμα Καρατζαφέρη - Μπαλτάτου. Γιατί συμβαίνει αυτό άραγε;

Αφορμή αυτού του ερωτήματος, ο τεράστιος τηλεοπτικός χρόνος που διέθεσε μια τηλεοπτική εκπομπή στον πρώην πρόεδρο του ΛΑΟΣ και τώρα συνδημιουργό ενός νέου κόμματος. Για να απαντηθεί το προαναφερόμενο ερώτημα, γιατί δηλαδή προβάλλεται τόσο έντονα (και όχι μόνο από τη συγκεκριμένη εκπομπή) αυτό το νέο κόμμα και ο αρχηγός του, θα πρέπει ν' απαντήσουμε πριν σ ένα άλλο ερώτημα. Τι είναι ο Γ. Καρατζαφέρης; Ένας πρώην αρχηγός ενός κόμματος που απέτυχε να μπει στη Βουλή και ο οποίος πρόσφατα καταδικάστηκε σ' ένα χρόνο φυλακή και 18μηνη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για ανακριβή δήλωση «πόθεν έσχες» που αφορά σε τεράστιο χρηματικό ποσό που κατείχε μέσω εξωχώριας εταιρείας.

Τα χαρακτηριστικά αυτά προφανώς και δεν αποτελούν ικανές προϋποθέσεις για την προβολή του. Μάλλον το αντίθετο ισχύει. Η ανακοίνωση του νέου κόμματος έγινε και μάθαμε όλοι γι' αυτήν. Γιατί ωστόσο συνεχίζεται να προβάλλεται με τους ίδιους όρους που θα συνέβαινε μ' ένα κόμμα που εκπροσωπείται στη Βουλή; Εικασίες μόνο μπορούμε να κάνουμε. Ότι έχει ισχυρές φιλίες σε αρκετά ΜΜΕ. Ότι πρόκειται για έναν πολιτικό που πουλάει τηλεθέαση. Ότι κάποιους εξυπηρετεί πολιτικά αυτή η προβολή. Ότι κάποιοι πληρώνουν πολιτικά γραμμάτια από το παρελθόν. Και όποιος θέλει προσθέτει μια ακόμα δική του ερμηνεία. Μπορεί να ισχύει μια ή περισσότερες από αυτές τις εκδοχές.

Οποιαδήποτε και αν ισχύει, δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Το οποίο είναι πως ο συγκεκριμένος πολιτικός, με τον ακροδεξιό και λαϊκίστικο λόγο, βρίσκει εύκολα φιλοξενία σε μεγάλα ΜΜΕ. Παρότι δεν εκπροσωπεί θεσμικά τίποτα περισσότερο από τον εαυτό του και μερικούς άλλους, αλλά και παρότι όσα λέει δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον (πρόκειται για επανάληψη όσων ισχυρίζεται εδώ και χρόνια). Άλλωστε, όλα αυτά έχει τη δυνατότητα να τα επαναλαμβάνει σχεδόν καθημερινά και από το δικό του τηλεοπτικό κανάλι. Ίσως το μόνο καινούργιο που είπε ήταν πως προτείνει, αντί για το ευρώ, να χρησιμοποιούμε ως νόμισμα τα παράβολα!

Έχω ακούσει για πολλούς τύπους που έχουν ανάλογες ιδέες. Μερικούς τους συναντάς στον δρόμο να περιφέρονται μ' ένα πλακάτ και να ζητούν την επαναφορά αρχαίων ελληνικών νομισμάτων που θ' αντικαταστήσουν το ευρώ. Ωστόσο, σε κανέναν από αυτούς δεν παραχωρείται τηλεοπτικός χρόνος…

ΠΗΓΗ:  http://www.liberal.gr/arthro/41942/apopsi/g-pantelakis/giati-probaloun-ton-karatzaferi.html

Αφιέρωση σε σένα στόκε μου !!!!!!!!!!!

Δεν σου άρεσε που οι ΣαμαροΒενιζέλοι

·       μείωσαν την έκτακτη εισφορά κατά 30%....

·       μείωσαν το ΦΠΑ στην εστίαση απο 23% σε 13%....

·       μείωσαν τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης...

·       θα μείωναν τον Ενφια κατά 15%...

·       το mail Χαρδούβελή ήταν ένα δις ευρώ...

Ψήφισες τέσσερις φορές συνεχόμενα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ...

Και πήρες :

·       κατάργηση της μείωσης της έκτακτης εισφοράς ήδη απ´τις αρχές του 2016 και μάλιστα αναδρομικά ...

·       αύξησή της για τα εισοδήματα πάνω απο 30.000€....

·       αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση ξανά στο 23%...

·       αύξηση ΦΠΑ σε μιά σειρά ειδώ πρώτης ανάγκης, τρόφιμα κλπ....

·       μείωση αφορολόγητου στις 9.000€..

·       αύξηση του ΕΝΦΙΑ για τον οποίο σε παρακινούσαν ξεδιάντροπα να μην τον πληρώσεις γιατί "θα τον καταργού-σαν..."

·       αύξηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης...

·       αύξηση του φόρου στο φυσικό αέριο...

·       αύξηση των τελών κινητής τηλεφωνίας....

·       αύξηση του φόρου στη βενζίνη...

·       αύξηση του φόρου στα ποτά και τα τσιγάρα...

·       κοντά 95 δις χρέη παραπάνω από Βαρουφάκη και Τσίπρα

·       νέα συμφωνία με 5,4 δις αντί του 1 δις Χαρδούβελη

Πήρες τελικά στόκε μου στο λαιμό σου τον εαυτό σου, τη χώρα και όλους εμάς τους υπόλοιπους ...

Είσαι μικρονοϊκός και ηλίθιος...

Ζάπλουτοι απατεώνες επαναστάτες του γλυκού νερού.

Προσωπικά ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τους πλούσιους αριστερούς. Έχοντας διαβάσει ουκ ολίγα για την ιστορία της παγκόσμιας αριστεράς, γνωρίζω πάρα πολύ καλά πως πολλοί πρωτεργάτες του μαρξισμού ήταν γόνοι, κληρονόμοι, κλπ.

Ένα απλό, πλην όμως χαρακτηριστικό, παράδειγμα είναι και ο Ένγκελς, που μαζί με τον Μαρξ ξεκίνησαν τον «μαρξισμό, και  που ήταν γιος ζάπλουτου μεγαλοβιομή-χανου. Επίσης, ο Φιντέλ Κάστρο είναι γιός μεγαλογαιοκτήμονα.

Αν πάμε δε και στους πρώτους αναρχικούς, εκεί έχουμε μέχρι και πρίγκιπες. Καλώς ή κακώς η μελέτη της  μαρξιστικής θεωρίας και η εφαρμογή της θέλει εκτός από παιδεία, και κάποιον ελεύθερο χρόνο, ο οποίος με τη σειρά του απαιτεί χρήμα.

Και σε εποχές όπου ο μέσος “προλετάριος” ήταν όλη μέρα στο μεροκάματο, σημαίνει ότι οι όποιοι θεωρητικοί καθοδηγητές του θα έπρεπε να έχουν χρόνο και διάθεση για να ασχοληθούν με τον “αφύπνισή” του, κάτι που δεν γίνεται όταν θα πρέπει να δουλεύεις σαν το σκυλί για να εξασφαλίσεις το φαγητό σου.

Γι’ αυτό και σε ένα βαθμό τρέφω μεγάλο σεβασμό σε όλους αυτούς που έβαλαν στην άκρη τα προσωπικά τους πλούτη, και αντί να ξοδέψουν τη ζωή τους σε γλέντια και καλοπέραση, την αφιέρωσαν για ένα ιδανικό, άσχετα αν εκ των υστέρων το κρίνω λανθασμένο.

Και μιλάω για άτομα που δήλωναν κομμουνιστές και  επαναστάτες σε δύσκολες εποχές, όπου αυτό σήμαινε ταλαιπωρία, φυλάκιση, εξορία, ακόμη και εκτέλεση.

Από κει και πέρα, αυτό είναι ενοχλητικό πάνω από όλα είναι η υποκρισία. Το πιο χαρακτηριστικό δηλαδή γνώρισμα των σύγχρονων συμπατριωτών μας γιαλαντζί αριστερών, για τους οποίους ο κομμουνισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μόδα, δια της οποίας πέτυχαν αργομισθίες, αναγνώριση, δόξα, οφίτσια, και μπόλικα ανέξοδα αποκτηθέντα χρήματα.

Για να το πω πιο απλά, δεν θεωρώ κομμουνιστή, με την πραγματική έννοια του όρου, κάποιον ο οποίος αναλώθηκε επί 20-30 χρόνια, σε συνθήκες απόλυτης δημοκρατίας και ατιμωρησίας σε συνδικαλιστικούς αγώνες, σε βουλευτιλίκια, και σε εμφανίσεις σε τηλεοπτικά πάνελ. Όπου μπορεί κανείς να λέει και να κάνει ότι του καπνίσει, χωρίς κανένα κόστος, και από πάνω να λατρεύεται και να ψηφίζεται από την ανερμάτιστη πλέμπα.

Και πέρα από αυτήν την υποκρισία, υπάρχει και μια άλλη ακόμη χειρότερη.

Να είναι δηλαδή κάποιος δηλωμένος αριστερός, να μάχεται για το δίκιο του εργάτη και του κάθε ταλαιπωρημένου, και παράλληλα να διαθέτει εκατομμύρια στη τράπεζα, νόμιμα ή μη δεν έχει σημασία, πουλώντας προστασία στους κακόμοιρους που τον ψηφίζουν.

Και μάλιστα, κάποιοι τέτοιοι, όχι απλά τα έχουν στην τράπεζα, αλλά τα έχουν τοποθετήσει και σε τραπεζικά προϊόντα, μετοχές, ή ξένα funds, τον ύποπτο ρόλο των οποίων καθημερινά κατακεραυνώνουν, παίζοντας τον ρόλο του επαναστάτη.

Έτσι, βλέπουμε εργατολόγους με μαύρες αμοιβές εκατομμυρίων ευρώ, καθηγητές πανεπιστημίου με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε ξένα “μασονικά” funds και από καμιά τριανταριά ακίνητα ο καθένας, πρώην τραπεζοϋπάλληλους που δεν δούλεψαν ποτέ, αλλά είχαν 20ετή συνδικαλιστική άδεια, με ένα εκατομμύριο ευρώ στη τράπεζα από αποζημίωση, και απλές βουλευτίνες με 800.000 € σε καταθέσεις.

Και όλοι αυτοί δεν ανήκουν στην Ν.Δ. ή στο κόμμα του Μάνου, όπως λογικά θα περίμενε κανείς, αφού η ταξική συνείδηση είναι για τον Μαρξ εκ των ων ουκ άνευ, αλλά ανήκουν στον χώρο της Αριστεράς, τρομάρα της. Της ελληνικής εκδοχής της δηλαδή, που όπως κάθε τι άλλο, ξεφτιλίζουμε καθημερινά στη μπανανία που ζούμε, και που δεν βγάζει ούτε καν μπανάνες.

Το τελικό συμπέρασμα;

Ποιος Μπραντ Πιτ, ποιος Μικ Τζάγκερ, και ποιος Λιονέλ Μέσι;

Η πιο προσοδοφόρα δουλειά στη σημερινή Ελλάδα του μνημονίου είναι αυτή του επαγγελματία αριστερού, που ζει το απόλυτο όνειρο, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, και εξαπατώντας τον κακομοίρη ψηφοφόρο που δεν έχει 10€ για να βάλει πετρέλαιο στη σόμπα του.

Βοήθειά μας Χριστιανοί….

Μαθητευόμενοι μάγοι

"«Παραβίαση του Συντάγματος, παραβίαση των αξιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παραβίαση της ευρωπαϊκής σύμβασης δικαιωμάτων του ανθρώπου, παραβίαση μάταιη διότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτε...» Από την εντυπωσιακή παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου για την τροπολογία περί τηλεοπτικών αδειών, συγκρατώ αυτό το τελευταίο: «Δεν πρόκειται να γίνει τίποτε». Διότι όταν δοθούν οι άδειες και όσοι τις πάρουν ανέβουν στα δένδρα για να ελεγχθούν, τότε, όπως λέει και η παροιμία, θα φανούν τα οπίσθιά τους. «Οσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού...» Το συγκρατώ για να μοιραστώ μαζί σας το «ολίγον φως και μακρινό» που λέει κι ο ποιητής στο «μαύρο σκότος» του καιρού.

Οντως, όσο στη χώρα ισχύουν οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όσο υπόκειται στην ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου, οι μαθητευόμενοι μάγοι του ολοκληρωτισμού θα σπάνε τα μούτρα τους. Ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι. Και δεν χρειάζεται να ξέρεις τόσο καλά τη σύγχρονη ιστορία για να ξέρεις πως, όποτε οι Ελληνες αισθάνθηκαν μόνοι, βυθίστηκαν στο συγγενές χάος της συνύπαρξής τους. Ηδη από τα χρόνια της Επανάστασης. Ας μη γελιόμαστε: ακόμη και σήμερα, με όλα όσα έχουν γίνει, η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι το μόνο αντιβιοτικό που μπορεί να αντιμετωπίσει τον ιό της ελληνικής κακοτροπίας, που την είπαμε ιδιαιτερότητα για να μην τη χάσουμε."

ΠΗΓΗ:  http://www.kathimerini.gr/…/ep…/politikh/ma8hteyomenoi-magoi

Κορόμηλο το δάκρυ. Για τους απλούς. Τους λαϊκούς ανθρώπους. Σου λέει ο καλός ο Συριζαίος, ο ευαίσθητος, ο μάγκας, ο ασίκης και ο καραμπουζουκλής. «Εγώ είμαι ο αυθεντικά λαϊκός. Εγώ νοιάζομαι. Με εμένα η συμπαράταξη των χαμηλών στρωμάτων. Όχι με τους «φιλελέδες».

Δημήτρης Μαρκόπουλος

 Ταξικό βλέπεις το ζήτημα. Το Πέραμα με το Πέραμα, το Κερατσίνι με το Κερατσίνι, ο Εύοσμος με τον Εύοσμο και ουχί με τη Γλυφάδα, το Κολωνάκι, το Πανόραμα  ή την Εκάλη.

Κι εσύ τον πίστεψες. Γιατί ήταν ένας από εσένα. Ο γείτονας. Το μικρό τοπικό στέλεχος των «Κινημάτων». Μαζί κλαίγατε για το ΟΧΙ. Μαζί κινηθήκατε αποφασιστικά κατά των «Γερμανοτσολιάδων». Εσείς παρέα βρίζατε τους «ΝΑΙ-νέκους» του 38% στο δημοψήφισμα.

Ήταν ο φίλος, ο συνάδελφος στη δουλειά.

Μόνο που τώρα φίλε είσαι και πάλι μόνος. Γιατί ο Συριζαίος της γειτονιάς σου βολεύτηκε. Διορίστηκε από την Σβίγκου, τον Σχινά, τον ίδιο τον Τσίπρα και την «παρέα». Για εσένα που ζεις στο Καματερό ή τις υποβαθμισμένες πόλεις της περιφέρειας, για εσένα φιλαράκο που παλεύεις με 400 ευρώ, με το επίδομα ανεργίας ή με τα λιοντάρια των τραπεζών, για εσένα που ζεις στη φτωχογειτονιά, κανένας δεν κλαίει πια.


Εσύ γλυκέ μου σύντροφε τράβα τώρα να πας στη δουλειά πληρώνοντας 1,40 ευρώ τη φορά λόγω αύξησης των εισιτηρίων από τη «σοσιαλιστική» σου κυβέρνηση. Τράβα στη γωνιά επειδή σου κλείνουν τις Σκουριές κάποιοι ανεπάγγελτοι σαν τον Σκουρλέτη που όλες κι όλες δύο φορές δούλεψε στη ζωή του πτωχεύοντας και τις δύο φορές τις επιχειρήσεις του.

Όχι. Για εσένα «σύντροφε» δουλειά δεν υπάρχει. Βλέπεις οι αφίσες που κόλλησες δεν ήταν αρκετές ή δεν ήταν οι «σωστές».

Για εσένα ο ΣΥΡΙΖΑ που τόσα έταζε, κρύβει και μια ακόμη έκπληξη. Θα σου φέρει και μερικές χιλιάδες μετανάστες στο Κερατσίνι – στο Σχιστό και στον Ασπρόπυργο για να έχεις και καλή «διεθνιστική» παρέα. Τι; Γιατί δεν θα τους πάει στην Εκάλη ή το Ψυχικό; Μα γιατί εσένα θεωρεί «μπόσικο». Σε θεωρεί μαλάκα. Κι εδώ που τα λέμε φίλε της Β΄ Πειραιά ή του υπολοίπου Αττικής θες δε θες, μαλάκας πιάστηκες.

Ο Παπαδημούλης που μένει στο Ψυχικό δεν θέλει κοντά μετανάστες. Ο Σταθάκης που ζει στο …λαϊκό Κολωνάκι δεν τους θέλει στην αυλή του. Για τον Σκουρλέτη, τον γνήσιο λαϊκό αγωνιστή που ζει κάπου μεταξύ Κηφισιάς, Ερυθραίας και Βου Που, ούτε συζήτηση να γίνεται. Ο Βούτσης μια χαρά θα  κάνει αναλύσεις από το τζάκι του. Όχι αγαπητέ μου. Εσύ θα τη φας. Εσύ με τους Σύριους.

Γιατί προλετάριος γεννήθηκες, προλετάριος θα πεθάνεις.

Σε εσένα φιλαράκο το λέω, που χόρευες το βράδυ της 5ης Ιουλίου πανηγυρίζοντας το ΟΧΙ γεμάτος έκσταση. Μην ξεχνάς λοιπόν αυτό που έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ: «Η φτώχεια οδηγεί στην επανάσταση. Η επανάσταση όμως οδηγεί στη …φτώχεια». Εκεί λοιπόν σε οδήγησαν αυτοί που σου τάζανε λαγούς με πετραχήλια το καλοκαίρι και που τροφοδοτούν το ταξικό σου μίσος. Στη φτώχεια, όταν οι ίδιοι κάνουν πάρτι. Και μην ξεχνάς φιλαράκο μου: το έργο το ξανάδες απλά – πρόσκαιρα πιστεύω – το ξέχασες. Θυμάσαι τον Πασόκο σύντροφο του 80 που όταν εσύ πεινούσες αυτός διοριζόταν; Θυμάσαι τον αντιδήμαρχο της πόλης σου που ξαφνικά η κοιλιά του γέμισε από τις μίζες; Τον συνδικαλιστή που κυκλοφορεί με Μερσέντες τον θυμάσαι; Ίδιοι και απαράλλακτοι είναι οι Συριζοβολεμένοι. Οι πονηροί πολιτευτές που εκμεταλλεύονται τον αγνό σου ιδεαλισμό.

Γι’ αυτό σου λέω συντροφάκο: Αυτοί στην κονόμα κι εσύ εκεί που ξέρεις. Στο «όπου φτωχός και η μοίρα του». 

ΠΗΓΗ : http://www.protothema.gr/.VrGjlaczHKA.facebook

Θερίζει η πείνα στα παιδιά σχολικής ηλικίας σε όλη την Ελλάδα. Και τα γαϊδούρια χορεύουν ζεϊμπέκικα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτο Prolepsis, οκτώ στις δέκα οικογένειες σε αυτές τις περιοχές βιώνουν επισιτιστική ανασφάλεια και το ποσοστό των οικογενειών που αντιμετωπίζει πείνα ανέρχεται στο 53%. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας στους πέντε μαθητές των σχολείων από τους τρεις νομούς είναι ελλιποβαρής, ενώ στο 41% των οικογενειών κανένας από τους δύο γονείς δεν έχει εισόδημα.

Τα στοιχεία που συλλέχθηκαν από το Ινστιτούτο Prolepsis κατά τη σχολική χρονιά 2014-2015 εμφανίζουν τη διασπορά του προβλήματος που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα 2.050 σχολεία που έχουν υποβάλει αίτηση το τρέχον σχολικό έτος για την ένταξη στο Πρόγραμμα ΔΙΑΤΡΟΦΗ βρίσκονται σε 71 από τις 74 περιφερειακές ενότητες και σε 276 από τους 324 δήμους της χώρας. Στις περιφερειακές ενότητες Ξάνθης, Ροδόπης και Ημαθίας οι αιτήσεις των σχολείων προς ένταξη στο Πρόγραμμα φτάνουν τις 176, οι οποίες αντιστοιχούν σε 15.541 μαθητές.

Το Ινστιτούτο Prolepsis για την αντιμετώπιση της κατάστασης θα προσφέρει 50.000 δωρεάν υγιεινά γεύματα σε 1.030 μαθητές από 13 σχολεία σε ευάλωτες κοινωνικοοικονομικά περιοχές των περιφερειακών ενοτήτων Ξάνθης, Ροδόπης και Ημαθίας. Τα γεύματα θα διανεμηθούν μέχρι και τον Ιανουάριο 2016 στο πλαίσιο του έργου «Πρόγραμμα Σίτισης και Προώθησης Υγιεινής Διατροφής –ΔΙΑΤΡΟΦΗ: Υλοποίηση σε Απομακρυσμένες και Αγροτικές Περιοχές».
«Η οικονομική βοήθεια που έχει προσφέρει ο χρηματοδοτικός μηχανισμός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου και του Προγράμματος Είμαστε όλοι Πολίτες είναι ιδιαίτερα σημαντική και παράγει, αποδεδειγμένα, απτά αποτελέσματα στη μείωση, κατά 20%, του ποσοστού επισιτιστικής ανασφάλειας για τις οικογένειες μαθητών που φοιτούν σε σχολεία απομακρυσμένων περιοχών της Ελλάδας όπου υλοποιείται το Πρόγραμμα ΔΙΑΤΡΟΦΗ» αναφέρει η Καθηγήτρια και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Prolepsis, κυρία Αθηνά Λινού, προσθέτοντας ωστόσο ότι «το πρόβλημα παραμένει τεράστιο και διαρκώς διογκώνεται. Καλούμε όλους τους εμπλεκόμενους, τα αρμόδια υπουργεία, τους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, και την ιδιωτική πρωτοβουλία να συστρατευθούν στον μεγάλο μας στόχο ώστε να μην υπάρχει κανένα πεινασμένο παιδί στα σχολεία».
Το έργο της επέκτασης του Προγράμματος ΔΙΑΤΡΟΦΗ σε απομακρυσμένες και αγροτικές περιοχές χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία, στο πλαίσιο του Προγράμματος «Είμαστε όλοι Πολίτες», το οποίο είναι μέρος του συνολικού Χρηματοδοτικού Μηχανισμού του ΕΟΧ για την Ελλάδα, γνωστού ως EEA Grants. Διαχειριστής Επιχορήγησης του Προγράμματος είναι το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Στόχος του Προγράμματος είναι η ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών στη χώρα μας και η ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Το Πρόγραμμα Σίτισης και Προώθησης Υγιεινής Διατροφής – ΔΙΑΤΡΟΦΗ υλοποιείται για πέμπτη συνεχή σχολική χρονιά από το Ινστιτούτο Prolepsis με Μέγα Δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, έχοντας διαθέσει από το 2012 περισσότερα από 11 εκατομμύρια γεύματα σε 450 περίπου σχολεία και 75.000 μαθητές σε όλη την Ελλάδα. Φέτος το Πρόγραμμα καλύπτει 8.800 περίπου μαθητές σε σχολεία που βρίσκονται στις πιο ευάλωτες κοινωνικοοικονομικά περιοχές της χώρας, ενώ οι αιτήσεις σχολείων για καθημερινή σίτιση φτάνουν τις 2.050με 258.000 μαθητές από όλη την Ελλάδα.

Πηγή.

Αυτή είναι η αριστερά. Δεν υπάρχει άλλη .......

Κάποτε έλεγαν ότι ο κομμουνισμός θα κατέρρεε, αλλά η Ελλάδα θα ήταν το τελευταίο κομμουνιστικό κράτος στη γη. Αυτή μάλιστα! Ήταν προφητεία! Κι επαληθεύτηκε 100%. Σήμερα υπάρχουν κάποιοι άλλοι που βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ και λένε ότι δεν είναι αυτή η αριστερά. Ότι αριστερά είναι κάτι άλλο κι όχι αυτό που βλέπουμε. Λυπάμαι σύντροφοι, αν σας χαλάμε το όνειρο, αλλά αυτή είναι η αριστερά!

Βαθιά καθεστωτική, αντιδημοκρατική, ιδεοληπτική, διόλου ανεκτική στην κριτική, στο διαφορετικό. Καταλαβαίνουμε όλους αυτούς που θέλουν να συνεχίσουν να ζουν το όνειρό τους, ότι δήθεν υπάρχει ένα κόμμα που απαρτίζεται από υπεράνθρωπους, που έχει την ηθική υπεροχή έναντι όλων των άλλων και μαγικές λύσεις για κάθε πρόβλημα. Δυστυχώς γι' αυτούς, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται.

Το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία διαλύει αυτού του είδους τις ψευδαισθήσεις. Κι αυτό από μια πλευρά είναι λυπηρό. Όχι μόνο διότι κατέρρευσε ο κόσμος που είχε κτίσει στα όνειρά του ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, αλλά κι επειδή η χώρα είχε ανάγκη από κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτό που έζησε τις τελευταίες δεκαετίες. Ότι αυτό το διαφορετικό δεν μπόρεσε τελικά να το εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κακό για την ίδια τη χώρα.

Προσωπικά, πάντως, δεν πίστεψα ότι αυτό το διαφορετικό θα μπορούσε να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα χρειαζότανε μία επανάσταση προς την κατεύθυνση της κοινής λογικής, κάτι που δεν μπορούσαν εκ των πραγμάτων να το υπηρετήσουν οι οπαδοί του Στάλιν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη λαϊκή δεξιά! Η κοινή λογική, η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, δεν μπορεί να υπηρετηθεί από τους Βαρόνους. Όσο καταστροφική είναι για τα συμφέροντα της πατρίδας μας η αριστερή διακυβέρνηση, άλλο τόσο καταστροφική έχει αποδειχτεί η δεξιά εκδοχή του κρατισμού.

Αυτή είναι η αριστερά, δεν έχει άλλη. Κι αυτή που έχετε γνωρίσει είναι η δεξιά, δεν έχει άλλη. Αυτές είναι οι δύο εκδοχές του εμφυλίου. Αν θέλουμε να πάμε μερικά βήματα μπροστά, πρέπει να απαλλαγούμε από το παρελθόν μας. Να το γνωρίσουμε, να το αποδεχτούμε και έτσι να απαλλαγούμε από αυτό. Να είστε σίγουροι ότι δεν θα πάθουμε κάτι, αν χάσουμε αυτές τις αλυσίδες που μας κρατούν δέσμιους σε αυτό το γκρίζο περιβάλλον. Η δεξιά και η αριστερά του εμφυλίου είναι αυτά που δεν χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε τις δυνάμεις της κοινής λογικής.

Θανάσης Μαυρίδης

Τα ρεμάλια της Φωκίωνος Νέγρη..

Τα ρεμάλια της Φωκίωνος Νέγρη..

Ο κρεμανταλάς τούτος μαζί με καμιά δεκαριά ακόμη παρόμοιου συμφύρματος,
..μπορούν να λογίζονται ως τα μνημονιακότερα αποβράσματα της παρούσας συγκυβέρνησης.

Ο κρεμανταλάς αυτός ήταν μνημονιακός πριν καν γίνουν κυβέρνηση. Και ήταν ένας απ' τους
πρωτεργάτες της μνημονιακής μεταστροφής του κόμματός του.
Έκρυψε για λίγο τα αντιλαϊκά και φιλοτοκογλυφικά του αισθήματα, πίσω από βερμπαλιστικές ακροβασίες, τύπου ''ναι μεν αλλά'', και τώρα στον μεταλλαγμένο νεο-μνημονιακό ΤΣΙΡΙΖΑ έχει ξεφαντώσει για τα καλά.
Ρητορεύει με τόση άνεση και ειρωνία ο κύριος καθηγητής της πεντάρας, που παρ' όλα τα πτυχία του, διατείνεται πως τούτη η τελευταία ανακεφαλαιοποίηση-κλοπή των ελληνικών συστημικών τραπεζών είναι η πιό επιτυχημένη που έγινε ποτέ.
Τούτο το ρεμάλι-καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου επιμένει πως η αγορά των τραπεζών με τιμές των μετοχών τους πενταροδεκάρες αποτελεί ξένη ''επένδυση''.
Βαφτίζει το ρεμάλι-υπουργός την ληστεία επένδυση,
..και ρωτά ειρωνικά και με υφάκι ''υπεράνω'' από βήματος της Βουλής την αντιπολίτευση, αν συμφωνεί με τους ''στρατηγικούς στόχους'' της κυβέρνησης.
Ποιούς ρωτά; Αυτούς που προηγήθηκαν απ' αυτόν στην καταστροφή απ' το ίδιο βήμα της Βουλής.
Και ποιούς ''στρατηγικούς στόχους'' εννοεί;
Την δέσμευση για χρέη προς το δημόσιο των μερικών κατοστάρικων που μπορεί να εχει ο μέσος πολίτης στην τράπεζα;
Και αυτά τα ''χρέη'' πώς δημιουργήθηκαν; Αυξήθηκε το εισόδημα του κοσμάκη και άρα αυξήθηκε και η φοροδοτική του ικανότητα, κι αυτός δεν πληρώνει, είναι μπαταξής; Ή του επιβλήθηκαν αυθαίρετοι φόροι και αντισυνταγματικά χαράτσια, αντίθετα προς κάθε έννοια δικαιοσύνης και ισονομίας;
Μήπως εννοεί την στην πράξη αναίρεση του νόμου για τις 100 δόσεις; Μέγας στρατηγικός στόχος.
Μήπως την μη προστασία της πρώτης κατοικίας απ' τις ανακεφαλαιοποιημένες και ξανα-μανα ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες με λεφτά που χρεώθηκαν στο δημόσιο, δηλαδή στον λαό;
Τί θελει να πεί το ρεμάλι-ποιητής;
Μήπως εννοεί σαν στρατηγικό στόχο την καρεκλίτσα του και τα εκατομμυριάκια του;
Το ρήμαγμα του λαού και της χώρας, για να μπορέσουν να υπερπλουτίσουν πιό εύκολα και χωρίς αντίδραση, ο ίδιος, οι εργολάβοι-καναλάρχες, η παλαιοκομματική-νομενκλατούρα του κυβερνώντος κόμματος,
..και των κολλητηριών των Εξαρτημένων Ελλήνων που συγκυβερνούν;
Αυτοί είναι οι ''στρατηγικοί'' στόχοι της κυβέρνησης και των πραιτωριανών-ρεμαλιών της;
Για τον λαό, στρατηγικός στόχος είναι να επιβιώσει, και να διώξει κάθε λογής ρεμάλι που επιβουλεύεται την πατρίδα προς χάρη των ''εταίρων''.
Καλό θα ήταν εκεί στην κυβέρνηση να αναθεωρήσουν τους στρατηγικούς τους στόχους σε κάτι πιό χρήσιμο γι αυτούς.
Όπως, ας πούμε,
..αν θα χωρέσουν όλοι στο ελικόπτερο!..
ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ

Ράνια Λημνιού

Κατήφορου και διεθνούς απαξίωσης συνέχεια…

Του Σωτήρη Δημόπουλου*

Η κατάσταση της χώρας περιέρχεται πλέον σε μια δραματική φάση. Και δεν είναι μόνον το εσωτερικό αδιέξοδο, το οποίο αποτυπώθηκε σ’ αυτήν την καταθλιπτική φωτογραφία του πρόσφατου συμβουλίου των «αρχηγών». Το πλέον ανησυχητικό στοιχείο είναι η θέση της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα. Εκεί ο κατήφορος δείχνει να μην έχει τέρμα. Μετά την εικόνα του χρεοκοπημένου «ζήτουλα», τώρα εμπεδώνεται και αυτή της χώρας-μαύρης τρύπας των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης.

Ο φράχτης που ύψωσαν τα Σκόπια -αύριο ίσως και η Βουλγαρία- οι λοιδορίες της Ουγγαρίας, οι παραινέσεις από τη Σλοβακία για αποβολή της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν, η απαξίωση από τα υπόλοιπα κεντροευρωπαϊκά και βαλκανικά κράτη, των οποίων οι κάτοικοι μέχρι και από πριν λίγα χρόνια είχαν ως όνειρο την κάθοδο στη χώρα μας, η συμπεριφορά του Βερολίνου που μας αντιμετωπίζει ως οικόπεδο στο άθλιο παζάρι της με την Τουρκία, η ποδοπάτηση από το ιερατείο των Βρυξελλών των ενστάσεων της Κύπρου στην ενταξιακή πορεία της Άγκυρας∙ αυτή είναι η «αλήθεια» του Ελληνισμού σήμερα. Αλήθεια σκληρή, ίσως άδικη, αλλά η μόνη ισχύουσα.

Τα όσα, ειδικότερα, συνέβησαν στη Σύνοδο Ε.Ε.-Τουρκίας κατέδειξαν με τον πιο επίσημο τρόπο τον υποβιβασμό της Ελλάδας στα όρια ενός σχεδόν ανυπόληπτου κράτους. Κι αυτήν την υποβάθμιση φρόντισε κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας να την επιβεβαιώσει με το φιάσκο των tweets. Έχει καταστεί προφανές ότι η κυβερνητική παραλυσία, εκκωφαντική από την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του συγκεκριμένου κυβερνητικού σχήματος, λόγω της εξοργιστικής ανεπάρκειας και της έλλειψης επαφής με την εν γένει πραγματικότητα, γίνεται ανεκτή, εκτός των ξένων και εξωθεσμικών κέντρων, και εκ της καθολικής καταρρεύσεως του πολιτικού συστήματος και της απουσίας αξιόπιστων εναλλακτικών λύσεων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε εντεινόμενη αποσύνθεση

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν αφορά μόνον στα πρόσωπα και στις ηγεσίες. Είναι πολύ βαθύτερο καθώς σχετίζεται με τις βασικές συνισταμένες που διέπουν το ιδεολογικό πλαίσιο των πολιτικών, οικονομικών και πνευματικών ελίτ της χώρας. Και οι οποίες αδυνατούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Τα τελευταία χρόνια, βιώνουμε μια συνεχή κατεδάφιση όλων των βασικών πολιτικών και ιδεολογικών βεβαιοτήτων που είχαν οικοδομηθεί με τεράστια επιμονή για είκοσι-εικοσιπέντε χρόνια. Κι αυτό συνέβη όχι μόνον εξαιτίας των εγχώριων παθογενειών, αλλά και λόγω της δομικής κρίσης της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα υφίσταται μια εντεινόμενη αποσύνθεση, καθώς εκδηλώνει όχι μόνον βαθύτατη κόπωση από την παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία αλλά και στοιχεία πανικού απέναντι στην τρομοκρατική απειλή και το μεταναστευτικό τσουνάμι. Έτσι τόσο η προσπάθεια υποταγής στις απαιτήσεις της μνημονίων, και πολύ περισσότερο η ολιγόμηνη δονκιχωτική χίμαιρα της αλλαγής του ευρωπαϊκού μοντέλου πέραν της γερμανικής προτεσταντικής ορθότητας δεν αρκούν πια να αποτρέψουν τη διολίσθηση της Ελλάδας στο ρόλο του διεθνούς παρία.

Αν στην περίπτωση της αντιμετώπισης της ελληνικής χρεωκοπίας είχαν διατηρηθεί κάποιες αμυδρές ακόμη ελπίδες για την ινδοευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος τις εξαλείφει ολοκληρωτικά. Οι συρμάτινοι φράχτες και οι σκληροί όροι που επιβάλλουν στην Ελλάδα οι εταίροι μας μάς αφήνουν μόνους με εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, τον μεγαλομανή «σουλτάνο» και τις …«ηθικοπλαστικές» μας φαντασιώσεις.

Το «αφήγημα» -κατά τον όρο του συρμού- του προοδευτισμού, σε όλες του τις αποχρώσεις, έχει γίνει πια «κουρέλι». Και το να παριστάνει κάποιος τη στρουθοκάμηλο δεν τον γλυτώνει. Σε αντίθεση με αυτό που υποστηρίζει, για παράδειγμα, ο Στέλιος Ράμφος, η Ελλάδα δεν αρκεί να συντονιστεί με την Ευρώπη για να «απογειωθεί». Γιατί δεν υπάρχει πια τέτοια Ευρώπη. Υπάρχουν κράτη που προωθούν τα δικά τους συμφέροντα και που σε πολλές περιπτώσεις είναι αντίθετα και αντίπαλα από αυτά άλλων κρατών-μελών. Κορυφαίο παράδειγμα αυτού συνιστά η στάση του Βερολίνου απέναντι στη Τουρκία, και ο ρόλος που καλείται να παίξει η Ελλάδα με γνώμονα τις εσωτερικές πολιτικές ανάγκες της καγκελαρίου και τα ευρύτερα συμφέροντα της Γερμανίας στην ανατολική Μεσόγειο.

Ριζικός αποπροσανατολισμός με στόχο την επιβίωση του έθνους

Γι’ αυτό, επομένως, κι αν ακόμη η χώρα μας περάσει στην εφαρμογή κάποιων επώδυνων μεταρρυθμίσεων κανείς δεν εγγυάται την επιβίωσή της. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επαφίεται για την ασφάλειά της, για την ύπαρξή της σε έναν υπερεθνικό θεσμό ο οποίος, αν δεν ψυχορραγεί, τουλάχιστον δείχνει να μην τον απασχολεί η προστασία ενός μέλους της από έναν έξωθεν επιβολέα, που μάλιστα τον αναγάγει σε εταίρο. Κι αυτό ισχύει εν μέρει και για το ΝΑΤΟ, όπου εκεί ο γείτονας είναι και επιφανές μέλος, αν και, προσωρινά, οι αμερικανικοί σχεδιασμοί κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση με αυτούς του Βερολίνου.

Στο σημείο μηδέν που έχουμε καταλήξει, καθίσταται λοιπόν εκ των ων ουκ άνευ ένας άμεσος ριζικός αναπροσανατολισμός της χώρας, με υπέρτατο στόχο την ίδια την επιβίωση του έθνους. Το ελληνικό κράτος οφείλει να αλλάξει εκ βάθρων και στο σύνολό του. Η όποια αλλαγή, όμως, προϋποθέτει την αποδοχή της αδήριτης πραγματικότητας, η οποία «βροντοφωνάζει» ότι η χώρα απειλείται άμεσα με «απορρόφηση» από τη νεο-οθωμανική Τουρκία και ταυτόχρονα από τη ταχύτατη επέκταση του ισλαμισμού.

Οι περισπούδαστες αναλύσεις για τις γενεσιουργές αιτίες των ισλαμιστικών εκρήξεων, που αποδίδονται στην αντίδραση των μουσουλμάνων στις αποικιοκρατικές ή ιμπεριαλιστικές πολιτικές, ακόμη κι αν έχουν πραγματική ιστορική βάση, όταν λειτουργούν ως πρόφαση παραίτησης στην αντιμετώπιση του φαινομένου, έχουν εντέλει μόνον αρνητικά αποτελέσματα.

Κάτι ανάλογο δηλαδή που συνέβη, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, με την καταγγελία του παγκόσμιου «αρπακτικού» καπιταλισμού και της επίθεσης των παγκόσμιων κέντρων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Το κύμα της αμφισβήτησης, με τους όρους βεβαίως που εκδηλώθηκε, άνευ σχεδίου και ρεαλιστικής συναίσθησης των συσχετισμών, είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω εξάρτηση του ελληνικού κράτους από τα καταγγελλόμενα κέντρα, την απόλυτη αποσάθρωση των θεσμών του, και συνάμα την όξυνση της οικονομικής κρίσης.

Το ίδιο κινδυνεύουμε να πάθουμε και όσον αφορά τον ισλαμιστικό κίνδυνο και τη νεο-οθωμανική απειλή. Το να ξορκίζεις τον «πόλεμο των πολιτισμών» ή των θρησκειών, το να εμμένεις σε μια ηθικολογικού χαρακτήρα «καθαρή» ιδεολογία, που υποκρύπτει την άρνηση ανάληψης της ευθύνης σου ή ακόμη και την εξυπηρέτηση συμφερόντων τρίτων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη μετατροπή της Ελλάδας σε εύκολο θύμα ενός πολέμου που έχει, ανεπαισθήτως, ήδη αρχίσει.

Καμία αναστολή από την πλευρά της Τουρκίας στον δρόμο προς την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας

Ιδιαίτερα για τη Τουρκία, τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για τη φύση του πολιτικού της συστήματος, και τις επιδιώξεις της κυρίαρχης τουρκικής ελίτ. Μιλάμε πλέον ανοιχτά για ένα αναθεωρητικό κράτος το οποίο έχει ως στόχο την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με κάθε μέσο. Αν σε κάποιους εγχώριους φιλειρηνιστές αυτή η θέση φαντάζει «εθνικισμός», παντού αλλού δεν υπάρχει ένας αναλυτής, ένας δημοσιογράφος, ένας πολιτικός παράγοντας που να περιγράφει τα τεκταινόμενα στην Εγγύς και Μέση Ανατολή και να μην αναφέρει ως δεδομένο το στοιχείο αυτό της σύγχρονης Τουρκίας.

Όσα έχει κάνει η Άγκυρα στη Συρία αποδεικνύουν ότι μπροστά την κατάκτηση του τελικού στόχου δεν υπάρχουν προσκόμματα, ηθικά ή υλικά. Η στήριξη των ισλαμιστών είτε του «Ισλαμικού Κράτους» είτε των κλάδων της Αλ Κάιντα -με όπλα, με εκπαίδευση και αποστολή μαχητών, με το λαθρεμπόριο πετρελαίου, με το συντονισμό μαζί τους εναντίον των Κούρδων στο Ιράκ και στη Συρία, με τη δράση Τούρκων παρακρατικών και της ΜΙΤ στις ομάδες των Τουρκομάνων- μιλά από μόνη της. Η έλλειψη αναστολών της τουρκικής ηγεσίας στη στήριξη μιας οργάνωσης που σκορπά το θάνατο και τον τρόμο στην Ευρώπη, στον οργανωμένο εκβιασμό με την προώθηση των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, στην κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, μόνον τυφλωμένους από ιδεοληψίες και ευσεβείς πόθους δεν πείθουν για τις πραγματικές προθέσεις.

Και δεν πείθουν τα παραπάνω, γιατί δεν επιθυμούν να παραδεχθούν την ανοιχτά «κατακτητική» τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδας, εντασσόμενη και αυτή στο σχέδιο του νέο-οθωμανισμού. Η Άγκυρα το δείχνει ξεκάθαρα στη Θράκη, όπου πλέον υφίσταται κατάπτυστη διαρχία, με ελληνική συνέργεια∙ με τις συμμαχίες που έχει συνάψει με την Αλβανία και τα Σκόπια με στόχο την Ελλάδα, καθώς ενισχύει ανοιχτά και παρασκηνιακά τον εθνικισμό τους απέναντί της∙ στο Αιγαίο με τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων∙ με την προώθηση των μεταναστευτικών ροών στα ελληνικά νησιά∙ με την αποστολή τζιχαντιστών –ας μην ζούμε με παραμύθια ότι εδώ οι ισλαμιστές θα είναι τράνζιτ…∙ Απλώς, σε αντίθεση με τη Συρία, η Τουρκία προχωρά, αργά αλλά σταθερά, σε όλα τα μέτωπα. Και τα θέλει όλα, όχι τμήμα, όχι κομμάτι επιρροής. Δεν της φθάνει μόνον η συγκυριαρχία στο Αιγαίο, ούτε μόνον η Θράκη, επιθυμεί το όλον. Όπως και στην Κύπρο, και εκεί στοχεύει όταν στηρίζει τα βρετανικής εμπνεύσεως σχέδια της υποτιθέμενης «επίλυσης».

Η αδράνεια φέρνει την Αθήνα πιο κοντά στο «τέλος» της

Όλη η παγκόσμια ιστορία διδάσκει ότι τα κράτη δεν διαμορφώνονται μόνον ως αποτέλεσμα των εσωτερικών κοινωνικών τους αντιθέσεων αλλά και ανάλογα των εξωτερικών εξαρτήσεων και απειλών που αντιμετωπίζουν. Και όταν λέμε προσαρμόζονται εννοούμε οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά. Και βεβαίως, καθορίζουν ανάλογα τις συμμαχίες τους. Όταν αποτυγχάνουν σ’ αυτήν την προσαρμογή –όπως το Βυζάντιο για παράδειγμα- τότε η τραγική τους μοίρα είναι προδιαγεγραμμένη. Το να κάθεται η Αθήνα «στα αυγά της», όπως την καλούν περιδεείς εγχώριοι αναλυτές, παριστάνοντας το καλό παιδί στο μεταναστευτικό, στο Κυπριακό, στο Σκοπιανό, στο Αιγαίο, απλώς φέρνει πιο κοντά το «τέλος» της.

Ούτε επιτρέπεται να καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι το ζήτημα περιορίζεται σε έναν επηρμένο Ερντογάν- την πολιτική του επικροτεί ανοιχτά η μεγάλη πλειοψηφία του τουρκικού λαού. Και αυτό που ξεκίνησε στη Συρία είναι μόνον η αρχή. Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε. Έφθασε, λοιπόν, η ώρα των γενναίων αποφάσεων. Κανείς δανειστής, κανείς τοκογλύφος δεν έχει το δικαίωμα να ζητά από έναν λαό να «αυτοκτονήσει» ή να μετατραπεί σε «Ιφιγένεια» για μια ηττημένη στα νότια σύνορά της Τουρκία. Με το ποιους θα πάμε, σε ποια μέτωπα, με ποιους όρους δεν μπορεί να κανείς να μας το επιβάλλει, γιατί αφορά τη σωτηρία της χώρας μας.

Κάποιος θα αναρωτηθεί και δικαίως: η λήψη τέτοιων ιστορικών αποφάσεων μπορεί να γίνει από ανθρώπους που μέσα στο γενικό ορυμαγδό θεωρούν ως προτεραιότητα να «εξαλείψουν» το «παπαρηγοπούλειο αφήγημα», δηλαδή ότι οι Έλληνες ως Έλληνες έχουν παρουσία σε αυτά τα χώματα από την πρώιμη αρχαιότητα ως σήμερα; Την απάντηση ήλθε ο καιρός να τη δώσει ο κάθε Έλληνας ξεχωριστά, αφού αφήσει στην άκρη την αμεριμνησία, το θυμικό και το μικροσυμφέρον του…

*Ο Σωτήρης Δημόπουλος είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Πτυχιούχος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Κιέβου.