Μεγάλοι Άνθρωποι και μικρά ανθρωπάκια

Διαφέρεις από τον πραγματικά σπουδαίο και μεγάλο άνθρωπο μόνο σε ένα σημείο: 

Ο σπουδαίος άνθρωπος ήταν κάποτε και αυτός ένας πολύ μικρός Ανθρωπάκος, αλλά κατάφερε να αναπτύξει μια σημαντική ικανότητα. 

Έμαθε να βλέπει σε ποιά σημεία ήταν μικρός στις σκέψεις του και στις πράξεις του. 

Κάτω από την πίεση κάποιας μεγάλης ανάγκης, που είχε μεγάλη σημασία για αυτόν, άρχισε, όλο και πιο καθαρά, να διαισθάνεται την απειλή που προερχόταν από τη μικρότητά του και την μικροπρέπειά του. 

Ο μεγάλος άνθρωπος επομένως ξέρει πότε και πού είναι μικρός. 

Ο Ανθρωπάκος δεν ξέρει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει. 

Συγκαλύπτει τη μικρότητά του και τη στενότητά του με ψευδαισθήσεις δύναμης και μεγαλείου, με τη δύναμη και το μεγαλείο άλλων. 

Είναι περήφανος για τους μεγάλους στρατηγούς του, μα όχι περήφανος για τον εαυτό του. 

Θαυμάζει τη σκέψη που ΔΕΝ έκανε και όχι τη σκέψη που έκανε. 

Πιστεύει σε πράγματα, τόσο πιο απόλυτα, όσο λιγότερο τα καταλαβαίνει, και δεν πιστεύει την ορθότητα αυτών των εννοιών που κατανοεί πιο εύκολα.

Το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα μας κυβερνάει. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί φοβάστε να κυβερνήσετε τον εαυτό σας"